συναποτίκτω

Α

1. γεννώ συγχρόνως

2. παράγω κάτι από κοινού με άλλον

3. παράγω συγχρόνως («τὴν φύσιν... πολλὰ τοῑς χρηστοῑς ὁμοῡ φαῡλα συναποτίκτειν», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἀποτίκτω «γεννώ, παράγω»].